BRICS ve Akıllı Şehirler: Dijital Hegemonya mı, Yeni Dünya Düzeni mi?
Her adımınız izleniyor, her nefesiniz dijital kayıt altında. Özgürlüğünüzü ne kadar koruyabiliyorsunuz? BRICS ülkeleri, akıllı şehirler aracılığıyla sadece şehirleri değil, bireylerin hayatlarını da algoritmalarla şekillendiriyor. Türkiye gibi stratejik coğrafyalarda yaşayanlar için dönüşüm, milli güvenlik ve toplumsal özgürlükler açısından kritik olabileceği için okuyucuları dijital panoptikonu doğru anlamanızı ve sorgulamaya davet ediyoruz.
Dijital Gözetim: Özgürlüklerin Sessizce Çalınması
Akıllı şehirlerin temelinde “verimlilik” yatar; ancak verimlilik, bireylerin her hareketinin algoritmalarca izlenip analiz edilmesiyle sağlanıyor. Kurtuluş olarak sunulan BRICS’in projelerinde, davranışsal ekonomi ve nöropazarlama teknikleri, bilinçaltınıza nüfuz ederek sizi istenen normlara yönlendiriyor.
Türkiye’de çocuk yaşta dijital normların içselleştirilmesiyle başlayan süreç, özgürlükten çok dijital esaretin kapılarını aralıyor. Siz farkında olmadan, gözetim sistemleri sizi şekillendiriyor, itaat etmeye programlaması, bireysel iradenin yerini algoritmik zorunluluklara bırakması anlamına geliyor ki Brics ve Akıllı şehirler projesi pekte masum değil
BRICS’in Akıllı Şehirleri: Yeni Dijital Panoptikonun Anatomisi
Belém’den Kazan’a, Hangzhou’dan Pune’ye kadar BRICS ülkelerinin akıllı şehir projeleri, klasik altyapı yatırımlarının ötesinde, bireyin dijital temsiline odaklanıyor. Yüz tanıma sistemleri, biyometrik izleme ve karbon ayak izi hesaplama gibi teknolojiler, bireyin ne bildiğinden çok ne kadar uyum sağladığını ölçüyor. Türkiye’de İstanbul’dan Bursa’ya kadar benzer sistemler, görünmez ama etkili gözetim ağı kuran sistemler, bireysel hak ve özgürlüklerle ne kadar bağdaşıyor, hiç düşündünüz mü? Dijital kimlikler, sadece birer veri değil; tehlikeli yeni vatandaşlık biçimlerinin, hatta yeni toplumsal sözleşmelerin temelini oluşturuyor.
Epistemik Adalet: Yerli Bilgi ve Direnişin Kırılganlığı
BRICS, Batı merkezli bilgi paradigmasını sorguluyor gibi görünse de, kendi epistemik hegemonyasını kuruyor. Yerli bilgi, etik direniş ve alternatif epistemolojiler ne kadar alan bulabiliyor? Türkiye’de modernleşme ve dijitalleşme adına yerel bilgi ve kültürel değerler ne kadar korunuyor? Bu sorular, sadece akademik değil, toplumsal uyanış çağrısıdır. Alternatif bilgi biçimleri sessizleştiriliyor; direniş ise veriyle temsil edilmeyen bilme biçimlerinde gizleniyor. Bu sessizlik, sadece bilgiye erişim değil, bilginin tanınmaması ve değer görmemesi anlamına geliyor.
Toplumsal Uyum mu, Sessiz Direniş mi?
Akıllı şehirlerde bireylerin karar alma yetisi algoritmik önerilere indirgeniyor. Bu, toplumsal davranışların standartlaştırılması anlamına geliyor. Türkiye’de direniş sessiz olarak başladı. Direniş sosyal medyada, mahallelerde, hatta günlük yaşamda kendini gösteriyor. Ancak direniş ne kadar etkili? Yoksa sistem, direnişi de kendi algoritmalarına mı yediriyor? Bu soruyu sormak, geleceğimizi korumak için şart. Direnişin görünmezliği, onun gücünü azaltıyor; ancak aynı zamanda yeni mücadele biçimlerinin de habercisi olabilir.
BRICS ve Türkiye: Küresel Stratejinin Kesişim Noktası
BRICS’in yükselişi, ABD liderliğindeki dünya düzeninin sarsılmasıyla paralel ilerliyor. Türkiye, coğrafi ve jeopolitik konumuyla yeni güç dengelerinin tam ortasında yer alıyor. BRICS’in sürdürülebilirlik, yapay zeka ve dijitalleşme alanlarındaki politikaları, Türkiye’nin milli güvenliği ve toplumsal yapısı üzerinde doğrudan etkili. Bu dijital dönüşümde Türkiye’nin rolü, geleceğini belirleyecek kritik mesele olarak karşımızda duruyor. Türkiye’nin süreçte nasıl pozisyon alacağı, zarar verebilecek etkileri, sadece ekonomik değil, aynı zamanda kültürel ve politik tercih olacaktır.
Gizli Operasyonlar ve Dijital Mimari: Bilinçli Farkındalı
BRICS’in akıllı şehir projeleri, sadece teknolojik yenilikler değil; karmaşık ve gizli operasyonel planların parçası. Dijital kimlikler, blokzincir tabanlı vatandaşlık uygulamaları ve biyometrik gözetim, yeni teknokratik hegemonya inşa ediyor. Türkiye’de bu tür sistemlerin yaygınlaşması, toıplumsal milli güvenlik açısından ciddi riskler barındırıyor. Bu gerçekler, bilinçli farkındalık ve sorgulama olmadan geçiştirilemez. Bu bağlamda, dijital mimarinin ardındaki güç ilişkileri ve çıkar ağları daha görünür kılınmalı.
Sonuç: Mücadele Tercih Değil Zorunluluktur
Dijitalleşmenin getirdiği kolaylıkların ardında, özgürlüklerin sessizce erozyona uğradığı dünya yükselirken, BRICS’in akıllı şehir vizyonu, kontrol ve dijital normatiflik aracılığıyla yeni küresel düzen inşasıdır. Türkiye’de yaşayan her birey, dönüşümün farkında olmalı, sorgulamalı ve yüksek sesle itiraz ederek harekete geçmeli. Çünkü sessizlik, boyun eğmenin ve sonrasında millet olarak yok oluşun ayak sesleri olabilir.
Türkiye’nin milli güvenliği, sadece sınırlarımızda değil, dijital dünyada da korunmalıdır.
SADİ ÖZGÜL
Yazar
