Boş Binalar ve Sahte Düzenlemeler
ABD Gıda ve İlaç Dairesi (FDA) ile Ulusal Sağlık Enstitüleri (NIH), Watt tarafından ileri sürülen tartışmalı bir hipotezi değerlendiriyor. Watt, bu kurumların teknik personel, laboratuvar ekipmanı veya numune testleri olmadan sadece düzenleyici denetim görünümü altında faaliyet gösterdiklerini iddia ediyor. Bu makale, bu iddiaların kurumların tarihçesi ve yasal temelleri üzerinden incelenerek Watt’ın hipotezinin kamu sağlığı ve düzenleyici uygulamalar üzerindeki olası etkilerini ele alıyor.
ABD Gıda ve İlaç Dairesi (FDA) ve Ulusal Sağlık Enstitüleri (NIH), biyolojik ürünler ve aşılar konusunda kamu sağlığının düzenlenmesi ve denetlenmesinde öncü kurumlar olarak bilinir. Fakat Katherine Watt’ın ileri sürdüğü yeni iddialar, bu kurumların işleyişleri ve tarihçeleri hakkındaki genel kabulleri sorgulatıyor. Bu yazı, Watt’ın iddialarını, sunduğu delilleri detaylı bir şekilde inceleyerek ve bu tür suçlamaların daha geniş yankılarını değerlendirerek kamuoyunun bilgisine sunmayı hedeflemektedir.
Tarihsel Bağlam ve Yasal Analiz
FDA ve NIH’nin kökenleri genellikle 1800’lerin sonlarına kadar izlenir ve 20. yüzyıl boyunca önemli gelişmeler yaşanmıştır. Bu kurumların modern yetkilileri, biyolojik ürünler ve aşı düzenlemesinin kuruluşu ve evrimi hakkında tutarlı bir tarihsel anlatı sunmaktadır. Ancak, Watt’ın araştırması, bu köken hikayelerinin referans aldıkları yasal metinler tarafından desteklenmediğini öne sürmektedir. Bu bölüm, bu kurumların dayandığı yasama tarihini ve yasal çerçeveyi inceleyerek Watt tarafından belirlenen tutarsızlıkları ve boşlukları vurgulayacaktır.
Hipotez: Sanal Posta Kutuları ve Mevcut Olmayan Laboratuvarlar
Watt’ın merkezi hipotezi, FDA ve NIH’nin teknik personel, laboratuvar ekipmanı veya numune test faaliyetleri olmadan yalnızca posta adresi olarak hizmet veren boş ofis binalarından oluşan bir ağ sürdürdüğünü öne sürmektedir. Watt’a göre, bu karmaşık düzen, aşı üreticileri için sahte formlar oluşturulmasına olanak tanımaktadır. Bu formlar, 1973’ten 1990’ların ortalarına kadar kullanılan kuruluş lisans başvurusu (ELA) ve ürün lisans başvurusu (PLA) dahil olmak üzere çeşitli başvuru formlarını içermektedir. 1990’ların ortalarında biyolojik lisans başvurusuna (BLA) geçiş, kuruluş denetimleri ve lisanslama gereksinimini ortadan kaldırarak bu süreci daha da basitleştirmiştir.
Operasyonel Mekanik: Evrak İşleri ve Elektronik Dosyalama
Watt, bilimsel bilgi veya sorumluluğu olmayan fabrika çalışanlarının başvuru formlarını doldurup FDA adreslerine gönderdikleri bir sistem tanımlamaktadır. Bu formlar, minimum sayıda idari personel tarafından işlenmekte, dosyalanmakta veya birkaç yıl sonra imha edilmektedir. Elektronik dosyalama sistemlerinin ortaya çıkmasıyla birlikte, süreç daha da opak hale gelmiş, formlar elektronik olarak saklanmakta ve düzenli aralıklarla silinmektedir. Bu bölüm, bu iddia edilen sistemin operasyonel mekaniklerini, çeşitli paydaşların rollerini ve belgelerin akışını inceleyecektir.
Sonuçlar ve Etkiler
Watt’ın hipotezi doğruysa, halk sağlığı ve düzenleyici uygulamalar için sonuçlar derin olacaktır. FDA ve NIH’nin yalnızca birer cephe olduğu, biyolojik ürünlerin gerçek denetimi veya testinin yapılmadığı düşüncesi, aşılar ve diğer tıbbi ürünlerin güvenliği ve etkinliği konusunda ciddi endişeler doğurmaktadır. Bu bölüm, böyle bir senaryonun potansiyel sonuçlarını, kamu güveninin aşınmasını, immünotoksik ürünlerin riskini ve sağlık sistemi üzerindeki daha geniş etkilerini tartışacaktır.
Sonuç
Katherine Watt’ın iddiaları, FDA ve NIH’nin kamu sağlığı düzenlemesindeki rollerine dair kabul edilen anlatıdan radikal bir sapma sunmaktadır. Hipotezi kışkırtıcı olsa da tarihsel kayıtların, yasal metinlerin ve operasyonel uygulamaların titiz bir şekilde incelenmesini gerektirmektedir.
Watt’ın iddialarını eleştirel bir şekilde değerlendirmeyi, kanıtların kapsamlı bir analizini sunmayı ve bu iddiaların etkilerini tartışmayı amaçlamıştır. Bu iddiaları doğrulamak veya çürütmek için daha fazla araştırma ve şeffaflık gereklidir, böylece kamu sağlığı kurumlarının bütünlüğü sağlanabilir.
Yazar
Okuyucularımız, kaynak gösterdikleri takdirde içerikleri izin almadan kullanabilirler. Aksi takdirde kanunen fikir hırsızlığına, Allah katında da kul hakkına girerler.
